Maatjes bij Vriendendiensten
Maatjes Youssef en Frans verruilden de koffie van de HEMA voor speciaalbier in Berlijn
Goed maatjes-contact ontstaat vanzelf, zolang beiden partijen hier voor openstaan. Zo weten Youssef en Frans, die inmiddels twee jaar een maatjeskoppel vormen. “We zijn nooit uitgepraat.”
Nieuwe mensen ontmoeten
“Youssef: “Mijn leven zag er een beetje leeg uit. Ik had wel dagbesteding, maar als ik daarmee klaar was, hing ik meestal thuis wat rond. Dat was best eenzaam. Ik woon in een pand van Dimence en een begeleider daar vertelde me over de maatjes-activiteiten van Vriendendiensten. Dat sprak me aan en ik besloot me aan te melden als deelnemer. Eerst bij een maatjesgroep, waarmee ik wekelijks ging wandelen. Kort daarna werd ik gekoppeld aan een vrijwilliger waarmee ik regelmatig afsprak. Toen die vrijwilliger aangaf te gaan stoppen als maatje, vroeg de coördinator van Vriendendiensten of ik kennis wilde maken met een andere vrijwilliger. En dat was Frans.”
Frans: “Ik woonde net in Deventer en was kort daarvoor met pensioen gegaan. Om actief te blijven en mensen te ontmoeten zocht ik vrijwilligerswerk in Deventer en zo las ik over Vriendendiensten. Het concept van een maatje en de prettige manier waarop de coördinator me tijdens een kennismakingsgesprek informeerde, maakte dat ik besloot de stap te maken: ik meldde me aan als vrijwilliger voor de maatjes-activiteiten. Niet lang daarna was de eerste kennismaking met Youssef.”
Kennismaking
Youssef: “Ik weet nog dat we hadden afgesproken op mijn kamer.”
Frans: “Ik voelde me er meteen welkom. Ik herinner me vooral dat we ontspannen hebben zitten praten. De coördinator van Vriendendiensten was er ook bij, maar vooral aanwezig op de achtergrond. Kort daarna hebben we een vervolgafspraak met z’n tweeën gemaakt.”
Youssef: “Dat was bij de HEMA, toch? Dat was een suggestie van de coördinator. Op de eerste verdieping kun je koffie drinken en dat hebben we toen gedaan.”
Frans: “Hierna hebben we vrijwel alle koffietentjes op de Brink ontdekt. We spreken ongeveer om de week af. En zo hebben we elkaar steeds beter leren kennen. We blijken veel overeenkomsten te hebben, zo zijn we beiden op 12-jarige leeftijd naar Nederland verhuisd. Dat schept wel een bepaalde band.”
Speciaalbiertjes
Youssef: “We praten eigenlijk over van alles. Van politiek, tot onze jeugd en plannen voor de toekomst.”
Frans: “En over speciaalbiertjes, daarvan bleken we beiden liefhebber. De koffie is dus inmiddels ingewisseld voor bier.”
Youssef: “In Café Persee, op de Brink, kennen ze ons inmiddels goed. Ze weten wat we lekker vinden en wij laten ons er graag verrassen.”
Frans: “Tijdens de lockdowns konden we helaas niet naar de kroeg. In die periode spraken we bij Youssef of bij mij thuis af. Om en om kochten we de biertjes. Zoals het hoort, bij gelijkwaardig contact.”
Youssef: “Toen het weer kon, hebben we snel weer buiten de deur afgesproken. We zijn in de zomer zelfs een weekend naar Berlijn geweest.”
Geen beperkingen
Frans: “Dat Youssef een psychische kwetsbaarheid heeft, is helemaal geen onderwerp. Ik zie hem niet als een kwetsbaar persoon, net zo min als hij mij als kwetsbaar persoon ziet, omdat ik toevallig jicht heb en daardoor in Berlijn soms pauze moest nemen van het vele wandelen. We bespreken wat we willen bespreken en doen wat we willen doen, zonder op voorhand rekening te houden met bepaalde beperkingen. Die komen we vanzelf wel tegen, als ze er al zijn.”
Positiviteit
Youssef: “Omgaan met Frans levert mij positiviteit op. En sociaal contact. Ik krijg er een bredere kijk van op de wereld.”
Frans: “We zijn nooit uitgepraat. Het contact met Youssef is voor mij iets om naar uit te kijken. Het is inmiddels een vast onderdeel van mijn leven, waarover ik ook enthousiast over vertel in mijn omgeving.”
Youssef: “Ik ben echt blij dat ik me destijds heb aangemeld.”